Er werd een nieuwe coalitie gevormd met een nieuw college en er zou gewerkt worden aan een meer open cultuur. Het coalitieakkoord: ’We zorgen ervoor dat iedereen zijn inbreng kan leveren. We voeren het gesprek op basis van kennis, inhoud en argumenten. We tonen respect voor elkaars rollen en handelen vanuit vertrouwen. We zorgen voor transparantie in ons handelen. We houden rekening met belangen van minderheden.’

De burger kon tevreden zijn. Echter vlak voor de verkiezingen heeft het oude college nog even heel snel het bouwplan Dalweggebied vastgesteld met voorbijgaan aan alle wensen, ideeën, voorstellen en inbreng van omwonenden. Wethouder Treep liet weten: ’het is belangrijk om alle meningen, belangen en kennis op te halen. Zo kun je rekening met elkaar houden en zelfs het oorspronkelijke bouwplan verbeteren’.

Prachtige woorden, maar helaas bezijden de waarheid. Zo hebben omwonenden van het Dalweggebied de bouwplannen van wethouder Treep kunnen inzien en aanhoren. Zij hebben ideeën aangedragen en een nieuw plan ingediend. Daar is echter niets mee gedaan en er is ook niet op gereageerd. Vervolgens heeft het comité Heetakker/Raadhuisplein diverse brieven en mails verzonden naar het college en naar alle raadsfracties met het verzoek om in gesprek te komen over de bouwplannen. Niet om de bouw van woningen tegen te gaan, maar veel meer om de plannen beter aan te laten sluiten bij de woon- en leefomgeving.

Op een enkele partij na is er niet gereageerd. Zelfs geen ontvangstbevestiging. De gesprekken die wel met fracties hebben plaatsgevonden waren prettig, maar ook verbijsterend. Raadsleden blijken maar gedeeltelijk op de hoogte te zijn van de plannen en zijn ook niet bij machte om e.e.a. bij te sturen. Hoe kan dat nou. Immers raadsleden zitten er toch om het beleid van het college te controleren? Dus als je als raadslid je taak niet kunt uitvoeren en het college gewoon zijn/haar gang kan gaan, wat heeft het dan voor zin om op raadsleden te stemmen? En sterker nog: waarom hebben we dan een gemeenteraad?

Het Dalweggebied is niet het enige plan waarbij raad en de burger buitenspel worden gezet. De kjoep in de gemeentetuin is er een voorbeeld van. En de opvang van Oekraïners aan de Insingerstraat. Deze voorbeelden zijn helaas geen incidenten, maar staand beleid van het college. Wel doen alsof inspraak en participatie goed geregeld is, maar verder gewoon de eigen plannen doordrukken.

Hoezo open cultuur en transparantie?

Het ontwerp bestemmingsplan Dalweggebied ligt vanaf begin augustus ter inzage. Een periode waarin velen met vakantie zijn en dus geen tijd hebben om er iets van te vinden, laat staan er nog enige invloed op te hebben. Dit lijkt een bewuste strategie om zoveel mogelijk reacties te voorkomen.

De manier waarop dit college zijn/haar plannen doordrukt, doet sterk denken aan autocratisch leiderschap: het verwacht geen inbreng en zeker geen participatie en het nijgt naar megalomane hoogbouw in het centrum van Soest. De bewoners van de 60 woningen, die het comité Heetakker/Raadhuisplein vertegenwoordigt, leggen zich hier niet bij neer en beraden zich op vervolgstappen.