,,Het is ons gewoon gelukt: in mijn eerste seizoen bij Ferencvaros meteen landskampioen! Supergaaf. Zeker omdat we de beste club ter wereld, Gyor, onttronen. Bizar! Dat zag echt niemand aankomen. De ontknoping was fantastisch. Nadat we Gyor hadden verslagen, hadden we het in eigen hand. Maar dan moet je het nog wel ’even’ doen, met de druk er vol op. De laatste wedstrijden was het weer fullhouse, met fans erbij. Heerlijk. Dan merk je pas wat voor een grote club het is, wat zo’n titel losmaakt. De mensen zijn zo trots.

Dit is ook waarvoor ik naar Hongarije ben gegaan. Het is hier heel anders dan in Nederland of Duitsland, wat zakelijker allemaal. Maar je speelt dan ook in de absolute top. Zelf heb ik ook echt een superseizoen gehad. Ik ben topscorer geworden en stond er in de grote wedstrijden.

Het was wel een zwaar seizoen, fysiek en mentaal. Daarom is het heerlijk dat ik even twee weken vakantie heb voordat ik me bij Oranje moet melden. Ik zit nu nog op Ibiza, met een grote vriendengroep die telkens wisselt van samenstelling. De één komt, de ander gaat. We zijn vooral aan het relaxen. Lekker hangen bij het zwembad of tot de zon ondergaat op het strand, met een hapje en een drankje.

Zondag vlieg ik naar huis. Dan ga ik eerst even langs bij mijn familie, in Spakenburg, en maandag meld ik me op Papendal. Een groot deel van de groep is daar al, ik geloof dat alleen ik en wat meiden uit de Deense competitie nog moeten aansluiten, omdat ons clubseizoen later afliep. Ik zit natuurlijk lekker in mijn vel en neem dat gevoel mee naar Oranje. Al is de situatie daar weer heel anders. Veel geblesseerden, onder wie natuurlijk mijn maatje ’Es’ (Estavana Polman, red.), Yvette Broch die is afgehaakt omdat ze zich niet wil laten vaccineren. Er blijven er steeds minder over. Het maakt de opdracht voor de Spelen nog zwaarder. Neemt niet weg dat we voor de medailles gaan, anders kun je net zo goed thuisblijven. Als we in de flow komen, is alles mogelijk. Dat hebben we twee jaar geleden op het WK wel gezien.”