Niemand in Soest nam het de pas achttienjarige aanvaller kwalijk dat hij de bal tegen de paal mikte. Tien minuten eerder was De Boer ook al gevaarlijk, maar ging zijn inzet rakelings over het doel van Jonathan.

Na rust waren de Soesters, met de wind vol tegen, al vrij snel kansloos. „Ik zie deze uitslag niet als een enorme dreun”, nuanceerde Björn Frölich. „Met deze harde wind is het lastig voetballen. Scoren wij voor rust, dan accepteer je daarna die wind tegen en ga je gewoon achteruit. Nu moesten wij blijven komen omdat wij wilden winnen.”

In zijn goede dagen was Frölich vaak degene die aan de basis stond van de aanvallen. Maar de middenvelder is niet meer de voetballer van toen. Daarvoor heeft hij te veel schade in zijn knie. „Donderdag heb ik voor het eerst in zes weken weer eens mee kunnen trainen”, vertelt de Soester (28), die in de jeugd van Spakenburg speelde. „De zes weken daarvoor niet. In die periode speelde ik alleen maar wedstrijden.”

Bij vlagen zag je een glimp van de ’oude’ Frölich. Dan legde hij de bal ineens panklaar neer voor een medespeler. „Voetballen en passen kan ik nog wel, maar lopen doet gewoon veel pijn. Eigenlijk kan ik het maar drie kwartier volhouden, daarna is het bijna niet meer uit te houden.”

Tegen Jonathan maakte Frölich de negentig minuten noodgedwongen vol. Een nederlaag kon hij niet voorkomen. „Zij waren vooral fitter. Wij hebben vandaag de titel nog echt niet verloren, maar wel nagelaten om een goede slag te slaan.”

In zijn vorige periode speelde Frölich met VVZ vooral in de eerste klasse. De club heeft nu als doel om zo snel mogelijk terug te keren naar de tweede klasse. De middenvelder, die ook bij Hoogland en CJVV voetbalde, hoopt er dan bij te kunnen zijn. „Dat doe je voor de club en we hebben bovendien een erg leuke groep. Na het seizoen laat ik me meteen opereren. Dan maken ze mijn knie schoon. Het kan zijn dat het dan beter wordt. Er hebben al artsen tegen me gezegd dat als ik later met mijn kinderen wil kunnen voetballen ik nu beter kan stoppen. Toch wil ik het nog even aankijken.”