Duiken onder ijs in Frans skigebied [video]

Al een paar minuten zit ik bij een wak in in het ijs van Lac de Tignes. Mijn benen bungelen in het ijskoude water; gelukkig houdt een droogpak me warm. Op mijn rug een zuurstoftank, mijn tanden omklemmen het mondstuk krampachtig.

IJsduiken is een van de spannendste dingen die je kunt doen in het Franse skigebied Tignes dat de slogan ’Tigneaddict’ heeft gekregen. Waarschijnlijk vanwege het verslavende stofje endorfine dat je aanmaakt als je weer een duizelingwekkende afdaling of ijsduik hebt gemaakt.

Soms wil ik best mijn grenzen tarten. Ik heb gehoord dat ijsduiken een spectaculaire belevenis is en ben er benieuwd naar. Je hoeft er niet veel ervaring voor te hebben.

Zo zit ik op een uitgestorven zondagmorgen als een Michelinmannetje op een bevroren meer. In het midden is een wak uitgezaagd zoals ze dat ook in stripboeken doen om te gaan ijsvissen. Maar dan vele malen groter, alsof ze gaan walvisjagen.

In het water wacht co-duiker Philippe. Ik kan me aan hem overgeven, is me verzekerd. Mijn benen zullen tussen die van hem klemmen. Zijn ogen zullen mijn anker zijn in de onbekende onderwaterwereld.

Stap voor stap hebben we het doorgenomen: hoe er een touwtje in het wak hangt zodat we makkelijk de weg kunnen terugvinden. Dat er niks kan gebeuren, dat we niet ver gaan. Maar de gedachten razen door mijn hoofd. Lang geleden heb ik wel eens gedoken, maar in open water. Ik denk aan al die gevaarlijke plekken in het ijs tijdens schaatstochten.

Sprookjesachtig

Ik probeer mijn hoofd leeg te maken en laat me verder zakken. Ik focus me op mijn co-duiker. Mijn ijsrots in deze kille branding. Dan toch weer paniek. Wat doe ik onder het ijs? Hoe kom ik hier weg? Het voelt zo tegennatuurlijk. Ik maak paniekerige bewegingen met mijn handen. Mijn co-duiker begeleidt me rustig naar boven. Even gaan mijn masker en mondstuk af. Ik schaam me.

Terwijl ik in de blauwe ogen van mijn co-duiker kijk, laat ik me opnieuw rustig zakken en probeer ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. Ik geef me eraan over. Ik zak als in een droom. Ik ben ongeveer drie meter onder water en zie het ijs boven me. Een beeld dat ik nooit meer zal vergeten.

De formaties in het ijs zijn sprookjesachtig. Niet één is hetzelfde. De luchtbellen zorgen helemaal voor een buitenaardse beleving. Een grijze, stille wereld, maar zodra de zon op het ijs schijnt gaat het leven en wordt de sprookjeswereld blauw en groen met een melkwitte gloed. Prachtig.

Ik zou verder willen zwemmen, maar kan me niet echt ontspannen. Wat als ik niet genoeg lucht krijg? Mijn ogen zoeken automatisch naar het gat en zie het touwtje hangen.

Mijn benen zijn geklemd tussen die van mijn ervaren co-duiker. Het voelt veilig. Ik begin weer rustiger adem te halen en raak het ijs vanonder aan. De stilte is oorverdovend. Je hoort alleen je eigen ademhaling en die van je co-duiker. Dan vind ik het genoeg. Ik gebaar dat het welletjes is.

Voor ik het weet, steekt mijn hoofd weer door het wak. Opgelucht trek ik het mondstuk tussen mijn tanden vandaan en snuif de frisse berglucht op. Het pak mag uit. Het is goed zo.

Vrije val

Behalve ijsduiken zijn er meer grensverleggende dingen te doen in Tignes. Zo is er een skischans waar je u tegen zegt, de Bun-J Ride, waarop zelfs waaghalzen uit Japan afkomen. Vooral vanwege een verrassing aan het einde van de schans waarbij je een vrije val maakt terwijl je aan twee elastieken vastzit.

In Val Claret kun je met een rotgang snowtuben. Als je alleen komt skiën, kun je je lol op met 300 kilometer piste. Omdat Tignes bij een gletsjer is gelegen, kun je er bovendien heel vroeg in het seizoen terecht.

De Française Marion Lapouble kwam ooit naar Tignes voor een vakantiebaantje. „Ik ben verliefd geworden op een leuke man, maar ook op het gebied.”

Zij raadt restaurant Panoramic aan van meesterkok Jean-Michel Bouvier, 3032 meter hoog op de Glacier de la Grande Motte. „In de lift kun je de uit de kluiten gewassen huishond treffen: de St. Bernard Iglu. Hij reist gewoon zonder zijn baasje Jean-Michel heen en weer tussen hotel Maison Bouvier in het dal en Panoramic. Compleet met een tonnetje cognac!”

Wat & waar

Wij vlogen in anderhalf uur naar Génève. Daarna was het nog drie uur rijden naar Tignes. Vliegen op Chambéry, onder meer met Transavia, is wellicht handiger omdat deze stad dichterbij ligt: een rit van 1 uur en 52 minuten.