Uit het meest recente verslag van de curator mr. Louis de Boef blijkt onder meer dat hij beslag heeft laten leggen op de woning aan de Crailoseweg en de motorfiets van Veenstra. Ook is er een rits vorderingen van de failliete bv’s op Veenstra en diens partner Gillyon Emanuels, op hun VOF Veenstra/’t Perronnetje, en op nog niet failliete bv’s van Veenstra. Alles bij elkaar gaat het om zo’n 415.000 euro. Verder is er een vordering van ruim 2,5 ton op de dierenasielen in Hilversum en Almere. ,,Daarover zijn we nog in onderhandeling”, licht De Boef toe.

Belastingdienst

Het is de vraag of de inspanningen van de curator een substantieel bedrag opleveren voor de afwikkeling van de faillissementen. Zo heeft de Belastingdienst, die het faillissement van de drie PCS-dierenartspraktijken heeft aangevraagd, nog ruim 180.000 euro tegoed. Hoe hoog de ongetwijfeld substantiële claim van het UWV wordt, is nog niet bekend.

Goodwill

Tegenover een berg schulden staan voor de curator slechts bescheiden inkomsten. Met name uit de drie PCS-dierenartspraktijken, waarvan er twee een doorstart hebben gemaakt. De verkoop van goodwill, voorraden en inventaris bracht tachtig mille in het laatje. De curator gaat in een later stadium waarschijnlijk inzoomen op het reilen en zeilen achter de schermen bij de failliete bv’s. Is er sprake van onbehoorlijk bestuur of het opzettelijk benadelen van schuldeisers?

Claim afgewezen

Bij d rechter heeft Veenstra tot twee keer toe bot gevangen bij claims aan het adres van Dierennasiel Crailo. Via twee van zijn bv’s eiste Veenstra in totaal bijna 67.000 euro van het dierenasiel. Het betrof de betaling voor de uren die hij als adviseur zou hebben gemaakt nadat hij op 1 oktober 2016 als directeur was opgestapt. Aanleiding voor het opstappen was het feit dat de Belastingdienst - gezien de vervlechting van het asiel met diverse bv’s van Veenstra - dreigde de status als erkend goed doel af te pakken.

Met het (later afgetreden) bestuur maakte Veenstra afspraken over zijn adviseurschap. Hij zou minimaal tien uur per week werkzaamheden voor het asiel blijven verrichtten, tegen een uurloon van zeventig euro. Minder-uren zouden niet verrekend worden. Oftewel: Veenstra kreeg minimaal 2800 per maand, zelfs als hij daarvoor niets deed. En dat voor de periode van vijf jaar.

Misbruik

Het nieuwe Crailo-bestuur weigerde de door Veenstra gedeclareerde vergoeding te betalen, zo blijkt uit het vonnis van de rechtbank. Op de eerste plaats omdat het oude bestuur geen zicht had op de financiële consequenties van de - nooit ondertekende - afspraken. Volgens het dierenasiel zou Veenstra onder meer ’essentiële informatie over zijn eigen onrechtmatig handelen hebben verzwegen’ en ’misbruik hebben gemaakt van het (veel te grote) vertrouwen dat het Dierenasiel in hem heeft gesteld’. Verder benadrukte de advocaat van Crailo dat Veenstra vanaf 2015 veel minder was gaan werken voor het asiel, maar wel zijn eigen uurloon fors had verhoogd. En dat hij 75.000 euro had overgeboekt naar een van zijn bv’s terwijl er nog geen deal was over deze ontslagvergoeding.

Doodsteek

Veenstra’s ontslag was aan hemzelf te wijten, aldus de advocaat van Crailo. Dit omdat hij verantwoordelijk was voor de belangenverstrengeling, die leidde tot het ’dreigement’ van de Belastingdienst. Het afpakken van de status als erkend goed doel zou ’de doodsteek’ voor het asiel zijn geweest. Veenstra verruilde dus noodgedwongen het directeurschap voor het adviseurschap. ’Hij verlangde dat de verliezen die onder zijn directeurschap van de verschillende vennootschappen waren geleden gecompenseerd zouden worden en dat zijn inkomsten via een managementovereenkomst en een exclusief contract met zijn dierenartspraktijken gegarandeerd zouden worden met bedragen die zijn voormalige salaris ver te boven gingen.’

Tussenvonnis

De rechtbank oordeelde in een tussenvonnis dat de overeenkomst tussen Veenstra en het oude bestuur niet kon worden vernietigd, maar wel opgezegd (zoals al door het nieuwe bestuur was gedaan). Dit zou betekenen dat Veenstra nog wel recht had op de door hem, vanaf 1 oktober 2016 tot de opzegdatum, gedeclareerde uren als adviseur. Inclusief rente en btw zou het volgens hem gaan om een bijna 67.000 euro. De rechtbank vroeg Veenstra om dit te onderbouwen.

Schermafdrukken

Bij de tweede zitting kwamen zijn bewijzen op tafel. De rechtbank was echter niet onder de indruk van de (deels moeilijk leesbare) schermafdrukken van agenda en mailbox, die zonder enige toelichting waren ingeleverd. Voor de ’bergen werk’ die Veenstra zou hebben verricht was onvoldoende onderbouwing, oordeelde de rechtbank. Zijn claim werd afgewezen. Ook moest hij de kosten van de procedure (5.579 euro) betalen.

Munitieloods

De rechter moest er verder aan te pas komen om een ruzie over een oude munitieloods tussen Dierenasiel Crailo en oud-directeur Tjeerd Veenstra te beslechten.

Nadat Veenstra in 1982 bij het dierenasiel in dienst was gekomen heeft hij de loods verbouwd tot woonruimte. Op hetzelfde perceel, onderdeel van het terrein van het dierenasiel, bouwde hij in 2002 een woning. Toen Veenstra en zijn toenmalige echtgenote naar dit nieuwe huis waren verkast, kwam de loods in gebruik als kantoor.

Gebrouilleerd

In 2007 kochten Veenstra en zijn echtgenote het stuk grond, waarop ook het kattenverblijf stond. Vanaf die tijd bleef het dierenasiel gebruik maken van de loods en het kattenverblijf. Daar wilde Veenstra, inmiddels ernstig gebrouilleerd met Crailo, een einde aan maken. Toen het bestuur geen gehoor gaf aan zijn verzoeken, stapte hij naar de rechter. In een kort geding eiste Veenstra ontruiming van beide panden en het inleveren van de sleutels. Met als stok achter de deur een dwangsom van vijf mille per dag met een maximum van een ton.

Bruikleen

De rechter oordeelde echter dat er sprake is van een bruikleenovereenkomst tussen asiel en oud-directeur. Indertijd is namelijk afgesproken dat beide panden gebruikt mochten worden totdat het (nog steeds geplande) nieuwe complex er staat. Volgens de rechter heeft Veenstra onvoldoende aangetoond dat hij de panden zelf dringend nodig heeft. Eerst meldde hij overigens dat hij ze wegens geldgebrek wilde verhuren of verkopen, later dat hij zelf een nieuw dierenasiel op het terrein wilde starten.