Maandagmorgen begon onze aannemer aan een overzichtelijke klus. De pui van de serre wordt vervangen. Twee dagen werk. Meer niet. Het lelijke ontwerp uit de jaren zeventig wordt eruit geslagen en er komen openslaande deuren voor terug. Terug in de stijl van het bouwjaar van het huis, 1909. Zondagavond besluiten we vast wat voorbereidingen te treffen. We slepen de bank uit de serre en plakken een groot stuk plastic tussen woonkamer en serre om kou en stof tegen te houden. In de lege en hol klinkende serre valt ineens op hoe koud het er is. Onder de vensterbank stroomt ijskoude lucht door. Ook de wand van de buitenmuur voelt verdacht koud aan. Voel ik het nou goed? Is de muur zelfs vochtig? Wat zit er eigenlijk achter die gipsplaten? Is de boel wel geïsoleerd? Als mijn man even later met een beitel in zijn hand staat, spring ik tussen hem en de muur. Doe het niet. Een klein gaatje, belooft hij. Vijf minuten later is de wand kaal. De aannemer heeft er een simpele klus bij.