Indrukwekkende herdenking Zeger en Chris op Comenius College in Hilversum

Ronald Frisart
Hilversum

Gaandeweg de herdenking op het Comenius College voor Chris Allen en Zeger van Heijningen dringt de beroemde eerste zin van Nescio’s ’Titaantjes’ zich op: ,,Jongens waren we - maar aardige jongens.’’

Dat is precies het beeld dat klasgenoten en docenten van Zeger en Chris deze vrijdagmiddag schetsen ten overstaan van enige honderden belangstellenden in de aula aan de Hilversumse Bisonlaan. Aardige jongens waren het - en slim, en vol humor.

Wie ook het woord voert, steeds is er dat schrijnende gevoel van pijn om de twee Comeius-scholieren die de dood vonden toen vlucht MH17 uit de lucht werd geschoten. Niemand kan om het gemis heen, niemand laat de lege plek ongenoemd die deze twee talentvolle jonge kerels hebben achtergelaten.

Imiteren

Maar langer staan de sprekers stil bij de vele goede herinneringen die ze hebben aan Zeger en Chris. Aan de geweldige manier bijvoorbeeld waarop Chris stemmen kon imiteren - van docenten vooral. Of aan het opmerkelijke slaapwaakritme dat Zeger erop nahield: ,,Om drie uur ging hij naar bed, de rest haalde hij in op school’’.

Wat opvalt is hoe de meeste sprekers de toekomst, ondanks het vreselijke dat is gebeurd, met open vizier tegemoet wensen te treden. Klasgenoten/vrienden zeggen het in hun eigen bewoordingen, rector Johan Veenstra in de zijne: ,,Herdenken is niet alleen achterom kijken, maar ook herpakken’’.

Herinneringsbomen

Maar hoe dan? Voorzitter Ruud Verkuijlen van de ouderraad geeft een vingerwijzing, variërend op wat Harry Mulisch over een overleden Magda schreef: ,,Koester de levende Chris en Zeger in je hart, dan zullen zij even lang leven als wij’’. Komende vrijdag worden bij de school twee herinneringsbomen geplant.

Bijkans ademloos luisteren de aanwezigen naar een tante van Zeger, die over haar neef vertelt. Hoe druk hij als kleuter was, en hoe de familie nog vorige week in het lege huis is geweest, ook in Zegers slaapkamer. ,,Zijn lievelingsboeken en strips stonden er. En zijn vieze sokken lagen er, onder het bed. Op zijn bed hebben we zitten huilen.’’

Helemaal muisstil wordt het als een oudere heer achter de katheder gaat staan. ,,Het grijpt me diep aan. Mijn vrouw is ook niet in staat om hier te zijn’’, zegt Chris’ opa. Hij bedankt allen voor de mooie herdenking.

Meer nieuws uit Gooi en Eemland

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.