Aan het eind van een lijst belangrijke vragen stelde Rijn destijds de hamvraag: was kandidaat Smit bereid ieder jaar weer in vier verschillende dorpen vier sinterklazen te verwelkomen? Toen het antwoord een volmondig ’ja’ was, was de zaak beklonken.

De anekdote tekent de lichte toon waarmee sprekers burgemeester Smit uitzwaaiden. Na Reijn waren dat Jaap van Waveren (oud-wethouder), Rosalie van Reijn (het jongste raadslid), René Voigt (de nestor van de raad) en regiovoorzitter Pieter Broertjes. Hij, die tevens burgemeester is van Hilversum, bevond zich in Loosdrecht toch een beetje in het holletje van de muis die zichzelf liever niet met die enge grote leeuw in één ruimte ziet opgesloten. Maar na een kwinkslag en een liefdesverklaring aan de Loosdrechtse Plassen, waar hij als jochie al vaak kwam, kon Broertjes wel een potje breken in het Wijdemeerse gezelschap. Doelend op de provincie en wat er komen gaat, gaf hij de buren een mooi citaat mee: ,,Ik kan de wind niet veranderen, wel de stand van de zeilen’’.

Eensgezind waren de sprekers erover dat Smit als burgemeester nimmer de notabele heeft uitgehangen, maar altijd ’burger onder de burgers’ was (Van Waveren), ’een vlotte, gezellige burgemeester’ (Van Rijn), een ’betrokken bruggenbouwer’ (Voigt).

Theo Reijn, sinds vrijdagmiddag even fungerend locoburgemeester, reikte Smit de erepenning in zilver van de gemeente Wijdemeren uit. Waarna de drankjes en bitterballen zich in veler belangstelling mochten verheugen.