,,We hebben elkaar voor het eerst ontmoet in de Kerkstraat in Hilversum. Hij zei wat en ik reageerde met: ‘Ga maar bij je moeder pap eten’”, lacht Mieke. Cornelis: ,,Vind je het gek dat ik op haar afstapte? Het was zo’n mooie blom, dat is ze nog steeds hoor. Gelukkig vond zij mij ook gelijk leuk”. Twee jaar later staat het echtpaar in het Hilversumse raadhuis om in het huwelijksbootje te stappen. ,,Een prachtige dag”, vertelt Mieke. ,,We kwamen aan in een koetsje. Toen we zestig jaar getrouwd waren hebben de kinderen zo’n zelfde koetsje voor ons geregeld. Zo leuk.”

Na de trouwerij volgen de kinderen al snel. Mieke blijft thuis om voor de kinderen te zorgen, Cornelis werkt op Zonnestraal. ,,Ik ben begonnen als krullenjongen toen het nog een sanatorium was. Later werd het een ziekenhuis en werd ik magazijnmeester, twintig jaar lang. Ik ben daar geëindigd als inkoper. Het was echt ontzettend leuk werk”, vertelt Cornelis enthousiast. Thuis werd er vooral veel me z’n allen gedaan. ,,We hebben geen feestjes of iets dergelijks nodig. We hebben elkaar en dat is genoeg”, zegt Cornelis. Met het gezin en later met z’n tweeën reizen ze Nederland en Europa door. ,,Wijk aan Zee en Texel, daar gingen we vaak heen.”

Ondanks hun hoge leeftijd woont het echtpaar nog steeds zelfstandig in hun eigen appartement. ,,Ik rij nog auto, we koken en doen boodschappen. De kinderen helpen ons met de zaken die we echt niet meer kunnen”, vertelt Cornelis. ,,We redden het prima samen. Als zij iets wil, dan heb ik het meestal al gepakt. Bovendien zijn we na zeventig jaar nog steeds gek op elkaar.” Mieke: ,,Het is heel belangrijk dat je elkaar goed aanvoelt. We hebben eigenlijk nooit ruzie. Nou ja, soms wel een onenigheid natuurlijk, maar niets ernstigs”. Cornelis weet heel goed waarom het na zeventig jaar nog zo goed gaat tussen hen. ,,Je trouwt uit liefde. Dat gevoel hebben we weten vast te houden.”