De zweetdruppels lopen van zijn voorhoofd naar zijn nek als hij weer een spijker in een hut voor basisscholieren jast. Een slag die hij vaker met zijn hamertje in de raadzaal oefent.

De schoolkinderen uit Vreeland zetten Witteman goed aan het werk tijdens het jaarlijkse huttenbouw-evenement aan de Kleizuwe. Ieder jaar loopt Witteman een dagdeel mee bij twaalf bedrijven, maar de veeleisende kinderen zijn zeker niet de makkelijkste opdrachtgevers waar de burgervader mee te maken krijgt. „Onze hut moet een schatkist worden, zodat we door het sleutelgat naar binnen moeten”, roept één van hen streng.

Witteman, gelukkig gekleed in luchtige vrijetijdskleding, doet zijn best om een fundament voor het dak van de hut op te tuigen met houten palen. Vijf jonge meisjes kijken met hun nog jonge timmermansogen in de stralende zon naar ’de meneer die de gemeente runt’, maar nu vooral alle zeilen bij moet zetten om geen scheve hut te bouwen. „In het gemeentehuis gaan we eerst vergaderen over plannen om het eens te worden om vervolgens iets te bouwen. Kinderen gaan het eerst maken en kijken dan waar ze uitkomen”, zegt de eenmalige timmerman. „Normaal gesproken werk ik ook hard, maar nu op een andere manier”, vertelt hij lachend om de zweetaanval te verklaren.

Luisteren

De kinderen hebben er geen boodschap aan. Zij moeten na een paar dagen in hun zelfgebouwde hut slapen, waardoor ze zeker geen medelijden hebben. Witteman is het wel gewend na deze week. „Aan het begin van de week was ik opeens begrafenisondernemer en gisteren stond ik te werken als pizzabakker in Loenen.” De burgemeester laat één week mensen uit de gemeente bepalen waar hij aan de slag moet. „Ik luister dan vooral goed naar mensen, ik wil weten wat ze leuk vinden, maar ook wat ze niet leuk vinden.” En dat laten enthousiaste kinderen net even wat eerder merken dan, pak ’m beet, begrafenisondernemers.

Vier basisscholieren trekken Witteman bijkans mee naar hun hut. Voor hij het weet staat de gemeentebestuurder weer met spijkers en een hamer in zijn handen.

„Ik vind het wel leuk dat u helpt hoor, maar donderdag moeten we ook nog veel doen. Bent u er dan ook nog?” Probeert een van de jonge huttenbouwers.

Kaasboer

Dat is niet het geval. Donderdag staat Witteman te zwoegen als kaasboer in Vreeland en bij een tennisclub in Maarssen. Waarschijnlijk met behoorlijk wat spierpijn.