Vijf jaar geleden deed Sam nog fanatiek aan judo en rende hij met vrienden over het schoolplein. Van de een op de andere dag kon hij dat niet meer, want de ziekte van Perthes werd bij hem ontdekt. ,,Ik weet niet eens meer hoe het is om te rennen en te judoën. Het is al zo lang geleden.” De ziekte van Perthes is een doorbloedingsstoornis in de heupkom, waardoor de botcellen afsterven en de kop en de kom van de heup vervormen. Aangewezen op zijn rolstoel en krukken, leek het bijna onmogelijk op nog op hoog niveau te kunnen sporten. Totdat hij op de tribune bij de Swim Cup zat. ,,Voor therapie zwom ik. Toen zag ik Paralympisch zwemmer Mike van der Zanden. Hij zwom zo snel. Mike zei: dat kan jij ook.”

Sam ging trainen en deed mee aan de selectiedag voor het Paralympische Jeugdteam. De eerste keer werd hij niet tot de selectie toegelaten, omdat hij niet ’beperkt genoeg’ was. Maar een half jaar later kwam hij er wel doorheen. Sam’s hele leven staat in het teken van zijn sport: hard trainen, op tijd naar bed en hij volgt een dieet. Maar dat heeft hij er graag voor over. ,,Zwemmen is zo lekker. Als ik zondagochtend vroeg in het warme zwembad duik, is dat zo lekker wakker worden.”

,,Ik voel me heel erg thuis in het Paralympisch Jeugdteam, want iedereen heeft wel iets”, legt Sam uit. ,,Ik moet er dingen voor laten, zo kan ik bijvoorbeeld niet altijd chillen met vrienden. Maar ik krijg hier zo veel zelfvertrouwen door.” Sam kan tegenwoordig zonder krukken lopen. De rolstoel gebruikt hij alleen nog voor lange stukken. Of Sam ooit van de ziekte van Perthes afkomt, is volgens zijn moeder Evelien lastig te zeggen. ,,Bij sommigen gaat het over. Als dat bij Sam gebeurt gaat echt de vlag uit.” Sam vult aan: ,,Dan zou ik ook heel blij zijn, maar het is dubbel. De Paralympische Spelen halen gaat dan niet meer lukken. En daar wil ik echt heel graag aan meedoen.”