Zonder toepassing van de ’discretionaire bevoegdheid’ van de staatssecretaris komt een Hilversumse toekomst voor dit duo serieus in gevaar.

Broertjes is een van de 312 burgemeesters die Teeven opriepen kinderen, die niet voldoen aan de voorwaarden van het kinderpardon maar die toch zijn geworteld in een plaats waar ze al langer wonen, alsnog te ontzien.

Door ’de Hilversumse casus’ aan de staatssecretaris voor te leggen geeft Broertjes gehoor aan de oproep van Teeven. Die stelde in een brief aan de 312 burgemeesters ’kennelijk heeft u informatie, die bij de Rijksoverheid vooralsnog onbekend is, waaruit blijkt dat er in uw gemeente kinderen zijn waarvan u meent dat ze onder de regeling langdurig verblijvende kinderen zouden moeten vallen’. Hij verzocht de burgemeesters concreet te worden.

Dat doet Broertjes, laat hij de gemeenteraad weten. Omdat erin de brief aan de staatssecretaris privacygevoelige informatie staat over de Hilversumse kinderen, blijft het schrijven vertrouwelijk. Landelijk vallen veel asielzoekerskinderen buiten de boot omdat ze niet voortdurend in beeld waren bij het Rijk. Dat zorgt voor schrijnende situaties.