Naast twee ’eigen’ honden, vangt Eyer nu zelf ook twee Spaanse honden op waarvoor de stichting een nieuw baasje zoekt. De Blaricumse was al een aantal jaren actief voor verschillende dierenhulporganisaties en had een groot netwerk van vrijwilligers om zich heen. ,,Ik dacht steeds vaker: dat kan ik beter. Ik wilde uit meer landen dieren opvangen. En indien nodig, behalve honden, ook katten, konijnen of cavia’s.” Ze besloot, gestimuleerd door Ivonne Bosch uit Huizen, die ze uit het wereldje kende en penningmeester werd, de stap naar een eigen stichting te zetten. ,,1 februari was het officieel.” Met Hilversummer en secretaris Hugo Jansen werd het bestuur compleet.

,,Niet elke hond of kat moet van de straat”, benadrukt ze. ,,Sommige dieren zijn daar gelukkiger. Niet elk dier past in een huisleven. Maar dan is castreren of steriliseren wel nodig.” En dankzij donaties draagt de stichting ook bij aan het verbeteren van leefomstandigheden in ’bevriende’ asiels in landen van herkomst. ,,Mijn voldoening haal ik uit elk geplaatst dier. Ik hoop dat bijvoorbeeld het asiel in Salamanca, Spanje, waarmee we veel samenwerken, ooit een maand geen hond voor transport en adoptie heeft.”

Vooralsnog komen er wekelijks nieuwe honden aan in Nederland. Op de website staan foto’s en beschrijvingen van de adoptiedieren. Ze komen met het vliegtuig, een ingehuurd dierentransport of een privéauto. ,,Wie op vakantie naar Spanje of Griekenland gaat, kan zich bij ons als vrijwilliger melden”, roept Eyer op. Opvanggezinnen, - er zijn er nu circa 35 -, worden ook door vrijwilligers van de stichting thuis bezocht. En ’gekeurd’, net als het uiteindelijke adoptiegezin, dat 295 euro voor een hond of 150 euro voor een kat betaalt als bijdrage in de kosten.

Nienke Meussen (23) uit Hilversum is zo’n goedgekeurd opvangadres. ,,Mijn vriend en ik wilden een hond, maar studeren allebei nog. Ik zag op Facebook een oproep. Tijdelijk opvangen is de ideale oplossing! We hebben nu al zes jonge hondjes gehad; het is zó leuk. Vaak zijn ze al zindelijk en gesocialiseerd. Als ik dan op de hei loop en mensen spreken me aan over ’het schattige hondje’, zeg ik altijd dat hij nog een baasje zoekt.” Meussen promoot haar opvanghondjes actief; vooral via social media. Zo actief, dat ze nooit langer dan twee weken bleven. ,,Dat is meestal wel even verdrietig, ja. Maar als je dan later foto’s krijgt van hoe blij ons laatste hondje nu langs het wad rent, dan weet je waarvoor je het doet.”

www.dierenbemiddelingeuropa.nl