Ai, door het kammen blijkt het haar van de vrouw statisch geworden. „Ik weet het”, zegt ze. „Ik trek alles aan, behalve mannen en geld.”

Dat het maar meteen duidelijk is: ’Steel Magnolias’, dat afgelopen zaterdag in première ging bij Theatergroep Fusie, is een komedie. Maar dan wel eentje, zo bleek uiteindelijk, waarbij ook flink gesnotterd kan worden.

Robert Harling schreef ’Steel Magnolias’ in 1987 voor toneel, maar het werd wereldberoemd door de filmversie van twee jaar later, met onder meer Sally Field en Julia Roberts.

Schoonheidssalon

Het verhaal speelt zich volledig af in de schoonheidssalon van Trudy, waar een aantal dames zich met grote regelmaat laat behandelen, terwijl ze ondertussen vol overgave elkaars lief en leed bespreken.

Stuk voor stuk karaktervolle types, met allemaal hun eigen sores. Vriendschap tussen een stel vrouwen is waarschijnlijk nooit mooier verteld dan hier.

Oorspronkelijk speelde ’Steel Magnolias’ in de Amerikaanse staat Louisiana. Voor deze Nederlandse versie verhuisde regisseur Marleen van Boxel het naar een plaatsje ergens bij Amersfoort. In de vijver met actrices was het voor Van Boxel prettig vissen, want Theatergroep Fusie kent vele vrouwelijke leden.

En ze heeft goed gekozen. Sylvia Janssen kletst de boel als saloneigenaresse Trudy overtuigend aan elkaar. Mariëtte van Solkema is een heerlijk chagrijnige Louise („Er is niks mis met mijn hoofd. Ik heb gewoon al veertig jaar een slecht humeur.”) Helen Sluijter komt lekker cynisch uit de bocht als de wat chiquere Claire. Dagmar van Oyen is als Annette waarschijnlijk nu nog aan het bidden voor alles wat los en vast zit. En dat Lily Mol kon acteren wisten we al, maar de uitbarsting die ze als moeder Marleen laat zien, is echt indrukwekkend. En Linda van Tol speelt als dochter Chris nog het meest naturel van allemaal.

Verdriet

Tuurlijk, soms zouden de zinnen er hier en daar nog wat soepeler uit kunnen rollen, maar bijvoorbeeld het verdriet, een van de moeilijkste dingen om te spelen, ging de actrices erg goed af. Na afloop in de ’foyer’ van Theater Santbergen in Hilversum waren heel wat rode oogjes te bespeuren.

Lekkage

Ja, zelfs de verwarming in de zaal hield het niet droog. Gedurende de hele voorstelling drupten er dikke tranen op de podiumvloer. Maar dat kan natuurlijk ook gewoon lekkage zijn geweest.

Jos Jägers