Hij had naar eigen zeggen vanuit Den Haag een speciale toestemming om buitenlandse arbeiders zonder verblijfvergunning in dienst te hebben. Nederlanders wilden dat zware werk met beton niet doen. Een ’keiharde rotzak’ vonden sommigen hem als baas. Hij had er geen moeite mee. Wie hard werkte had niets van hem te vrezen. Volgens zijn bedrijfs-cao kreeg een goede werknemer naast een basisinkomen een prestatiebeloning.

In de jaren tachtig liet hij zijn oog vallen op het tachtig hectare tellende landgoed aan de Van Weerden Poelmanweg. Hij verzorgde het besloten landgoed tot in de puntjes. ,,Vier stratenmakers zaten negen jaar op de knieën om 1100 m2 aan klinkertjes in waaierverband neer te leggen. De klus moest vaak overlegd worden met de veeleisende Raatjes, die ook geen mos tolereerde tussen de steentjes’’, vertelde een gids later bij een rondleiding voor het nieuwsgierige publiek. Een schuur was ingericht met marmeren aanrechtblad en luxe keukenapparatuur.

Op zijn landgoed hadden de dieren een leven als een vorst. Voor elke diersoort had hij eigen voederbakken en huisjes gemaakt. Er was een leidingnet om water rond te pompen. Voor een verdwaalde das bouwde hij een speciale dassenburcht. Het ingekochte visvoer liet hij fileren, omdat hij een reiger bij het slikken had zien worstelen met een graat. Vogels kregen ook geraspte kaas, die hij elke week in de kaaswinkel haalde. ,,We hebben hier voederplaatsen met allerlei soorten granen en noten. Walnoten en hazelnoten voor de eekhoorntjes. Tarwe en maïs voor de reeën, dat hebben ze zelf uitgekozen’’, zo vertelde hij indertijd. Dichtbij zijn huis was een afgerasterd gedeelte waar alle tamme diersoorten zaten zoals eenden, kalkoenen, pauwen, kippen, geiten en hangbuikzwijntjes. Hij vond het erg dat zij achter gaas moesten verblijven, maar dat kon niet anders voor de op het landgoed bivakkerende ’rovers’ als vossen, buizerds en haviken.

Raatjes startte een rechtszaak om een einde te maken aan de laag overvliegende helikopters van vliegbasis Soesterberg, omdat de trillingen slecht zouden zijn voor de dieren. Hij renoveerde op het landgoed gebouwen als het koetshuis en de herderwoning. De bouwmaterialen lagen al klaar voor het landhuis. Tot hij na het overlijden van zijn eerste vrouw een romance kreeg met een dame uit Weert. In 2007 ging De Paltz over in andere handen, al ging dat gepaard met enig gedoe. Ook textielmagnaat Jan Zeeman zat op het vinkentouw om het paradijsje te bemachtigen, maar ving uiteindelijk bot.

Zeeman beriep zich op een mondelinge koopovereenkomst.

Het landgoed is sinds de overname door het Utrechts Landschap de eerste jaren incidenteel opengesteld. Artiest Herman van Veen kocht het landhuis om er zijn Arts Center te openen. Sinds dit jaar is De Paltz regelmatig te bezoeken.

Raatjes was ook een muziekfan. Hij was actief met de Reizende Beiaard, een truck met carillons die door het land trok. Hij was ook beschermheer van vele schutterijen en van een reeks muziekverenigingen onder de rivieren.

De uitvaartdienst van Raatjes is vrijdag in Weert. In plaats van bloemen wordt gevraagd om een bijdrage aan de Dierenbescherming.