De 21-jarige Vastenburg startte als favoriete aan de tien kilometer in Estland, maar was bepaald niet zeker van haar zaak. ,,Ik had op de ranglijst veertig seconden voorsprong op mijn concurrentes, maar voelde me niet super die dag. Ik besloot er maar het beste van te maken. Als je 95 procent bent, moet je honderd procent geven om te kunnen winnen.’’

Haar strijdplan was om de race ’zo hard mogelijk te maken’ en dus schroefde Vastenburg het tempo al snel flink op. Maar ze merkte ook dat haar benen niet top waren en de Britse Rhona Auckland kon bijblijven en zelfs het initiatief nemen. Richting het eind zette de Loosdrechtse alles op alles om aan te haken en ze wist er zelfs in de laatste 150 meter nog een sprint uit te persen, die haar het goud opleverde.

Luxepositie

Ze zit inmiddels in de luxepositie dat ze dit EK onder 23 jaar als een tussendoortje kan beschouwen. Want eerder dit jaar plaatste ze zich voor de toernooien die er écht toedoen, het WK atletiek eind augustus in Beijing en de Olympische Spelen volgend jaar in Rio de Janeiro.

,,Het WK is de belangrijkste wedstrijd dit jaar, geweldig dat ik daar mag staan. En het is niet de bedoeling dat ik daar slechts veldvulling ben, ik hoop er mijn beste wedstrijd ooit te lopen. Maar ik maak me geen illusies: daar ga ik in principe niet meedoen om de medailles, dus was dit EK mijn beste kans op een hoofdprijs en dat is gelukt.’’

Ook de wereldkampioenschappen zijn voor Vastenburg in feite slechts een tussenstation. ,,Ik merk dat ik nog heel veel groeimogelijkheden heb op de tien kilometer, ik haal nog lang niet eruit wat erin zit. Hopelijk lukt me dat volgend jaar op de Spelen.’’

Last

Toch is Vastenburg, hoe goed ze keer op keer presteert en aantoont goed met druk om te kunnen gaan, af en toe onzeker. Dat heeft te maken met een vervelende blessure aan de peesplaat van haar linkervoet, die haar vorig jaar maandenlang parten speelde. Ze was het afgelopen half jaar weer helemaal blessurevrij, maar de laatste twee weken kreeg ze weer wat last. Ditmaal van de pees in haar rechtervoet.

,,Er zit wel heel veel angst in bij me. Gelukkig kon ik toen ik terugkwam uit Tallinn meteen terecht bij de sportarts en die heeft een echo gemaakt, waar niks op te zien was. Ik kreeg groen licht om verder te trainen en dat geeft wel rust.’’

Het aftellen naar het WK is begonnen. Nog vijf en een halve week en dan mag ze zich op maandag 24 augustus in China gaan meten met de beste tien kilometerloopsters ter wereld. ,,Het is de komende weken vooral slim trainen. Er zullen zware baantrainingen tussen zitten, want die heb je nodig, maar ook rust pakken. En dan hoop ik straks fris en fit te zijn, klaar voor een mooi WK.’’

(App-gebruikers zien een video hier)