Nu, op donderdagavond is dat weer even zo.

Op zulke momenten kan ik televisiebeelden verslinden.

Er komt een bericht door dat een vliegtuig op La Guardia (het 2e vliegveld in New York) van de landingsbaan is geschoten en in klei, modder en gras tot staan is gekomen.

Niemand aan boord had enige vorm van letsel….maar in het door de organisatie van Donald Trump gehuurde toestel zat Mike Richard Pence. Jazeker, de running-mate van Trump en de man die graag vicepresident wil worden volgende week.

Breaking News dus. Geweldige paniek om eigenlijk niets; er komen You Tube filmpjes langs van schimmige beelden rond een vliegtuig dat in een regenachtige, mistige omgeving staat. Nergens is paniek; de zaak lijkt geheel onder controle.

Maar alle grote televisiestations in Amerika schakelen nu door naar de vijfde versnelling en overal breken ze nu het nieuws van de avond en van de verkiezingscampagne.

Trump verschijnt op Twitter: hij is blij dat er niets ernstigs is gebeurd. Clinton volgt even later. Zij is ook blij. Dan meldt Pence dat hij op vrijdag terugkeert in het verkiezingscircus. Niets aan de hand.

Na al die toestanden, al die (vaak dezelfde) beelden van dat slordig geparkeerde toestel te hebben gezien, schiet er een gedachte door mijn hoofd: ik heb geen flauw idee wie deze Mike Pence is.

Ik maak van de nood een deugd en ga hem al tv-kijkend “opzoeken op het net”.

Kolere…Pardon, die term hoort hier eigenlijk niet, maar ik denk het wel.

Wat een man. In het kort: advocaat, oud-radioshowpresentator, gouverneur van Indiana, ex-Tea Party supporter, hij noemt zichzelf “Christian, Conservative and Republican”.

Hij is katholiek opgevoed in een familie van Ierse afstamming die ooit democraten zeiden te zijn. Probeerde tweemaal de Senaat te halen als jong politicus, maar werd verslagen. Diende als congresman 90 wetswijzigingen in; geen enkele werd aanvaard. Geen enkele.

Let wel, in 2008 en 2012 ging zijn naam al rond als eventueel Republikeins kandidaat voor het presidentschap, maar hij bleef op de achtergrond. Afgelopen jaar stond hij achter Ted Cruz in diens poging de Republikeinse topman te worden. Even zo makkelijk zei hij op 15 juli van dit jaar “ja” tegen de uitnodiging van Donald Trump om “running mate” te worden.

Om heel kort te gaan: hij is tegen abortus, tegen homohuwelijken, hij wil geen lesbiennes en homo’s in het Amerikaanse leger omdat zulks “de strijdmacht zwakker maakt”. Hij steunt de tabaksindustrie, heeft Syrische vluchtelingen zijn staat uitgegooid, vindt het idee een muur tussen Mexico en de USA op te trekken “geweldig” en zegt dat “global warning” een mythe is.

Gedurende uren gaat het breken van het nieuws op de tv door. Er is even reuring in de tent en het is niet Trump die centraal staat. Dat is eigenlijk nieuw en leuk.

Dan lees ik ergens dat Pence zijn leven al fan is van de Chicago Cubs.

Tsja…wat nu? De ‘losers” die volgende week de World Series willen winnen.

Mart Smeets heeft de column ook ingesproken. App-gebruikers kunnen de column hier beluisteren.