Baby-ness

Wim Wegman
Naarden

Kraambezoek bij mijn lieve vriendin. De nieuwbakken trots lag, zoals dat gaat met baby’s in het koude Nederland, met muts onder twee dekens naast een kruik. Zijn lichaam in de ultieme relaxpose. Vuistjes boven zijn hoofd. Wat een rust kwam er over mij.

Natuurlijk vooral omdat ik me geen zorgen hoef te maken over de bijbehorende borstvoedinguitdaging, spuitluiers en krampjes. Mijn hormoonhuishouding reageert ook niet meer overspannen bij het zien van het kleine wonder. Het aanschouwen van een pasgeborene en dat kan, sorry vriendin, ook een baby giraf zijn, maakt me geheel relaxed. De nieuwe wereldbewoners zijn zo puur en prettig onwetend. Babykijken is voor mij veruit de beste mindfulness training die er bestaat.

Dat kwam goed uit na de rit Naarden-Amsterdam begeleid door Radio 1. Aansluitend op de bevestiging dat het leven van vrouwen duurder is dan dat van mannen, het is niet eerlijk, kwamen achtergrondverhalen over onder de Duitse en Zweedse politiepet gehouden onthullingen. Mijn politiekcorrecte brein was in verwarring, kortom ik kon wel een mindfulmomentje gebruiken.

Normaal gesproken lukt het me alleen niet zo best om in het nog niet zo slechte hier en nu te duiken. Ik kan me bijvoorbeeld niet langer dan veertig seconden concentreren op mijn ademhaling. Aan niets denken is voor mij ook al niet weggelegd. Het grote ‘aandacht bij alles wat je doet’ dat door de mindfulness-goeroes wordt gepredikt vind ik al helemaal ingewikkeld. Ga maar na. ‘Ik houd mijn aandacht bij de deurklink die ik vasthoud’. ‘Ik concentreer mij op de aardappel die ik schil.’ ‘Ik kijk met onverdeelde aandacht naar mijn kind dat rondjes scheurt op de hit van het schoolplein, de wiebelstep genaamd space scooter.

Zonder dat ik de bedenker van het vervoermiddel veroordeel.’ Oordelen mag niet van de zen-mensen. Kijken dus en niet afdwalen naar nimmer krimpende to do lijstjes. Ik kan het wel. Ik heb alleen een baby nodig, of ik stel mijn rustmoment uit tot onze eigen kinderen eindelijk slapen. Laat maar zitten die mindfulness training. Ik verwijder ook die irritante mindfulness-app waarvan ik alleen maar zenuwachtig word omdat ik niet doe wat het ding van me vraagt. Ik zet gewoon een filmpje op van een slapend kind of van een snurkende babybaviaan. Het houdt het stresshormoon cortisol in mijn lijf onder controle. Nu vraag ik me af, zou het ook testosteron verlagend werken?

Meer nieuws uit Gooi en Eemland

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.