Bij echtgenoot zie ik zweet op zijn voorhoofd en snot op zijn mouw. Dan wordt hij weggestuurd door de ski juf van achttien. Vanaf mijn plekje bij het raam zie ik even later drie kleine snelheidsduiveltjes de piste af roetsjen. Aan de andere kant van de wei loopt een minder gelukkige vader met onder zijn arm een horizontaal spartelende peuter op miniskietjes, de skiles blijkt toch niet zo’n betrouwbare crèche.

Het is elf uur ‘s morgens maar dat belet sommige oosterburen niet hun reputatie eer aan te doen. Tegenover mij aan het tafeltje zit een Duits stel aan een potje glühwein hard te zwijgen. Hun hoofden worden met de slok roder en om maar niet naar elkaar te hoeven kijken, staren ze naar mij. Als onze blikken per ongeluk kruisen begint de man te praten.

Over zijn kind, zijn hond, de caravan waarmee ze ieder weekend naar de sneeuw rijden, over al die Nederlanders die hotels overnemen in zijn geliefde Winterberg en dat dat hier in Willingen gelukkig nog niet het geval ik. Want jullie zijn hier per slot van rekening wel in Duitsland. Alsof de onophoudelijke stroom schlagermuziek me daar niet aan herinnert.

Met continu ‘hops-faldera’ in mijn oren is het sowieso moeilijk me te concentreren op mijn boek getiteld ‘HhhH’ (Himmlers hersenen heten Heydrich). Het verhaal over de moord op Heydrich van Laurent Binet. Al voel ik wel de behoefte om de kaft plat op tafel te leggen, ik zit hier tenslotte wel in het spreekwoordelijke hol van de leeuw.

Ik lees over strak georganiseerde massaslachtingen in Oost Europa. ‘Hops-faldera’. Over dorpen die met de grond gelijk worden gemaakt en waar niemand levend vandaan kwam. ‘Eins, zwei, zaufen.’  Tijd om te switchen naar de nieuwsapp op mijn telefoon, Donald Trump, vluchtelingen en een gebroken prinsessenbeen. Oeps, oogcontact. Of ik er eentje meedrink, van al die thee is nog nooit iemand beter geworden.

Heb ik al gelezen dat IS Nederlandse strijders doodt. ‘Ja wreedheid, wantrouwen en overmoed, de geschiedenis staat er bol van.’ Met een wazige blik knikken mijn tafelgenoten hartgrondig. ‘Ha jaja, ach die Nederlanders.’ Dan serieus, ‘als ze de bierstube maar niet overnemen.’ ‘Hops-faldera’.