,,Mijn vader en moeder waren zo lief voor me. Maar ook mijn broers vonden het fantastisch.”

Die maand diende zich het presentje van koningin Wilhelmina aan: de rieten mand met luiers en een dekentje. Heel welkom in jaren dat armoede in Werkendam in bijna elk huisgezin een ongenode metgezel was.

Diezelfde maand, op 31 januari, zag prinses Beatrix het levenslicht. Alle borelingen op die dag werden verguld met een wieg; alle baby’s die zich op de andere dagen in januari zich als wereldburger hadden gemeld kregen als aandenken een luiermand. En in Baarn, zo weet Grietje uit overlevering, ontvingen zelfs álle moeders een luiermand.

Haar moeder was zuinig, bewaarde alles in een grote kast. Maar de luiermand heeft Grietje nooit meer gevonden en dus nooit gezien. ,,Mijn moeder had een groot hart. Ik denk dat ze die heeft weggegeven, om een ander te helpen.”

Radiotoespraak

Grietje is buitengewoon koningsgezind. Kreeg ze met de paplepel ingegoten. ,,Als de koningin een radiotoespraak hield, haalde mijn moeder gebakjes in huis. Zaten we met gespitste oren bij de radio. Met Koninginnedag ging natuurlijk de vlag uit, op school versierden we hoepels.”

Zelf omarmt Grietje ook met heel haar hart het Huis van Oranje. Dat is te zien in Oudheidkamer Zevenhuizen, pal tegenover haar woning aan de Langesteeg te Werkendam. Van koningin Wilhelmina tot en met de prinsesjes van koning Willem-Alexander en koningin Máxima: het complete scala dat het Koninklijk Huis biedt vind je er terug in blikken bussen, kopjes en schoteltjes, glazen. Verzameld door Grietje en Hugo.

Ook staan er foto’s van Oranje. De bijzonderste is die van Hugo, haar broer. Hij staat er samen met prins Claus op. De prins reikte in 1980 aan hem de leefbaarheidsprijs ’Kern met Pit’ uit vanwege de inspanningen die hij en zijn zus hadden verricht in de buurt Zevenhuizen.

Al die parafernalia van Oranje zijn prachtig, maar hét pronkstuk ontbreekt: een luiermand uit 1938. ,,Ik heb alles aan gedaan om eraan te komen. Al zou ik ’m maar een keer zien, dat zou al geweldig zijn.”

Internet helpt niet, hooguit een snipper tekst. ,,Ik ben bang dat het er nooit meer van gaat komen. Wat jammer.”