Nog vijf nachtjes slapen en dan is het weer voorbij. Dan is het gewoon 2017. Een verademing. Het is natuurlijk fijn om van de ellende van 2016 af te zijn. Aangezien ik nog niet helemaal overtuigd ben van de goede bedoelingen van 2017 is dat niet de reden van mijn verlangen naar 10 januari. Nee, ik zie er zo naar uit omdat we dan niet meer de hele dag op het nieuwe jaar hoeven te kussen. Ik word namelijk heel ongemakkelijk van al die klapzoenende mensen. Dat is niet alleen omdat ik me zorgen maak over mijn adem. Je wilt nu eenmaal niet te boek staan als ’zij met die spruitjesdamp.’ Maar vooral gezien de plotselinge intimiteit.