BMW is een grote jongen. Inclusief inmiddels de merken Rolls Royce en Mini zet het bedrijf met 116.000 werknemers jaarlijks 80 miljard om. En verkoopt BMW 2,2 miljoen auto’s.

Tot de BMW-rijders behoorde ooit mijn opa van vaderskant. Hij haalde na zijn vijftigste zijn autorijbewijs, maar al eerder, op grond van zijn motorrijbewijs, kocht hij een heuse BMW. Nu hebben bezitters van dat automerk vaak last van een zware rechtervoet op het gaspedaal. Was ook mijn opa een snelheidsduivel? Nee hoor, hij reed bezadigd – en soms gevaarlijk langzaam op de snelweg.

Nu had hij ook niet de snelste BMW. Opa had een gele BMW Isetta aangeschaft. Zo’n driewieler waarvan de voorkant dienst deed als deur. Direct na aankoop wilde hij het autootje goed beschermen. Dus reed hij het op Egelstraat 1 in Hilversum eerst het binnenplaatsje op.

Daarna opende hij de deuren naar de eetkamer en wilde hij eettafel plus stoelen de woonkamer in schuiven om zijn kleine gele vriend veilig binnenshuis te kunnen stallen. Mijn oma wist dat op het nippertje te verhinderen.