,,Mijn broer is voor de zomer overleden. Hij was schizofreen. Toen mijn ouders de zorg niet meer aankonden heb ik het overgenomen. Ik heb het ouderlijk huis in Hoogezand gekocht en hij is daar blijven wonen. Een veilig dak boven zijn hoofd. Het ging al een tijdje slecht met hem, hij leefde op het laatst als een zwerver in zijn eigen huis, tussen heel veel spullen. Hij was mijn enige broer.”

Het is een heftig jaar voor Elbert Roest. Hij is deze maand precies 12,5 jaar burgemeester van Laren. Kort voor het overlijden van zijn broer vond het familiedrama met het gezin Schmitmann plaats. De oud-bankier doodde zijn vrouw en jongste dochter in hun villa in Laren en beroofde daarna zichzelf van het leven. Roest ontfermde zich direct over de achtergebleven dochter en de familie.

Drama

,,Dit zijn de momenten waar het op aan komt voor een burgemeester. Dan ben ik burgervader. Ik laat alles uit mijn handen vallen. Dan sla ik letterlijk een arm om iemand heen.’’ Hij is even stil. Over het gezinsdrama kan en wil hij niet praten. ,,Weet je, ik hou zóveel van mensen. Ik kan er zijn voor ze in tijden van nood. Daarom is dit de mooiste baan van de wereld. Door mijn broer heb ik oog voor die kwetsbaarheid gekregen.”

,,We hebben een paar jaar geleden grote branden in het dorp gehad. Een rieten kap die in brand staat, dat is zo heftig, zo beangstigend. Ik stond ’s nachts met een arm om de bewoners op straat te kijken. Dan zijn mensen het meest kwetsbaar. In verwarring en ontwricht. Op zo’n moment vind ik het een grote eer dat ik dit beroep mag uitoefenen. Maximaal dienstbaar zijn aan de samenleving. Ik voel me zo senang in dit vak.”

Ondernemersgezin

Elbert Roest groeit op in Hoogezand in een ondernemersgezin. Gewoon, nuchter, een hardwerkend milieu in het vlakke Groningse land. Met een vriend start zijn vader in 1947 een bedrijf in pijpleidingen voor de bouw van schepen. Zij maken er een bloeiende zaak van met een paar honderd man personeel.

Moeder is een ontwikkelde vrouw, onderwijzeres. Ze kiest voor de zorg voor het gezin. ,,Ze had een prachtige carrière in het onderwijs kunnen hebben maar er was nogal wat ziekte. Ik heb als kind van tien anderhalf jaar in het ziekenhuis gelegen met een astmatische aandoening. Bij mijn broer openbaarde de schizofrenie zich toen hij rond de twintig was. Ik was toen vijftien.”

Overgave

Zijn moeder leert hem in die periode alles uit het leven te halen wat erin zit. Dat doet Elbert Roest in het jaar dat hij zestig wordt nog steeds. En vol overgave. Hij maakt zijn eigen agenda. Naast zijn burgemeesterschap heeft hij talloze bestuursfuncties. Bij D66, bij het Goois Natuurreservaat.

,,Ik zit in het spitsuur van het leven. Het leven is maar zo kort. Ik hou van het leven en wil er vol van genieten. Ik verstook veel energie, de accu raakt soms leeg.’’ Roest herkent de waarschuwingen. ,,Ik lig wakker, mis focus en mijn stem geeft het op. Dan pak ik een tas in en gaan we naar het familiehuis van mijn vrouw op Terschelling. Daar komt de rust vanzelf.”

Leraar

Een bevlogen geschiedenisleraar zet Elbert Roest op zijn dertiende op het spoor om geschiedenis te gaan studeren. Hij staat een aantal jaren voor de klas als leraar en vertrekt naar het Cito in Arnhem waar hij als wetenschapper onder meer de geschiedenisexamens maakt.

In zijn studententijd, begin jaren zeventig, sluit hij zich aan bij D66. ,,Ik was geëngageerd. Heb als activist op de dijk gezeten en ben er door de ME afgedragen. Ik heb het allemaal gedaan.’’ Roest lacht. ,,We protesteerden tegen kernenergie. De frisse blikken van Terlouw en Van Mierlo spraken me aan. Ik was gegrepen door hun visie dat Nederland bestuurlijke vernieuwing nodig had. Een open mind, humanistisch en internationaal denkend. En D66 zette natuur en milieu op de agenda. Dat was toen totaal geen item in de politiek.”

Power

Het idee dat hij de rest van zijn leven als wetenschapper achter een Cito-bureau zit, benauwt Roest. ,,Ik stond voor de keus om te gaan promoveren, maar dan stel je je leven in dienst van jezelf. Wat draag ik nou bij aan de samenleving, vroeg ik me af?’’

Hij wordt wethouder in Doesburg, maar heeft meer ambitie. Burgemeester worden. ,,Besturen is een mooi vak. Mensen geven je vertrouwen. Als je dát voelt, dat is geweldig. Ik wilde héél graag naar Laren. Dit is een vitaal deel van het land. Je voelt hier de power, de welvaart en de inspiratie. Maar ook de veiligheid en bescherming. Ik geloof in dorpen. Hier komen al mijn drijfveren samen: mensen omarmen, verbindingen leggen, letten op de natuur.’’

Beschermen

De keuze voor de plek van de foto bij het interview is voor Roest eenvoudig. Bovenop de oude watertoren in Laren. ,,Hier voel ik de urgentie om het robuuste groene cultuurlandschap te beschermen. En dan zoals de Erfgooiers het voor ons zo prachtig bedacht hebben, ’tot in den eeuwigen dage’. Laren ligt als een vlek in de groene enclave van polders, plassen en hei. De helft van wat je ziet vanaf de toren is in handen van het GNR. Het groen is van levensbelang. Mijn lievelingsschrijver is Marcel Proust. Die laat in zijn boek ’À la recherche du temps perdu’ zien wat de werking van de tijd op mensen is. Veranderingen gaan sneller dan mensen in de gaten hebben. Ineens zit je er midden in. Ik kan me nu al niet meer voorstellen dat ik ooit geen iPad had. Proust heeft mij geleerd om als bestuurder alert te zijn. Anticiperen. Een visie ontwikkelen voordat het te laat is. Ik zie die stad ons groene gebied echt in denderen. IJburg, de Bloemendalerpolder, Anna’s Hoeve. Het gaat harder dan je misschien in de gaten hebt.”

Roest merkt zo vlak voor zijn zestigste verjaardag dat hij in een nieuwe levensfase komt. Hij zegt het bijna aarzelend. ,,Ik krijg echt senioriteit. Ik word steeds meer om adviezen gevraagd. De ervaring geeft me een zekere rust.’’

Hij zit in zijn derde termijn als burgemeester van Laren. Hij durft na 12,5 jaar best te zeggen dat hij in de wieg gelegd is voor het burgemeesterschap. ,,Je moet een stevige persoonlijkheid hebben. Politiek is niet voor bange mensen. Ik heb de neiging om me overal mee te willen bemoeien. Gelukkig heb ik een aantal mensen om me die tegengas durven geven. Die mij vragen: heeft het toegevoegde waarde dat jij je hiermee bemoeit? Nee. Wegwezen dan.’’

Paspoort Elbert Roest

Is: burgemeester van Laren (D66)

Geboren: 13 oktober 1954 in Hoogezand

Woont in: Laren

Opleiding: Atheneum, geschiedenis aan de Universiteit Groningen

Gezin: Getrouwd met Kiki de Jong, zonen Cornel (22) en Thomas (18)

Passies: geschiedenis, lezen, tennis, zeilen, Terschelling

Locatie foto: Watertoren PWN in Laren