Het is eind februari als bekend wordt dat deze stichting alle huishoudelijke hulpen met een vaste aanstelling overneemt van het failliete Better Life, onder dezelfde arbeidsvoorwaarden. Ellen Teeuwissen is een van hen. De medewerkers met een tijdelijke overeenkomst krijgen een jaarcontract.

De thuiszorg-medewerkers krijgen een aanbod van De Versterking, een zorgorganisatie uit Almere met cliënten Flevoland, Amsterdam en het Gooi. Daarmee komt voor de in totaal zeventig mensen die op de loonlijst stonden van Better Life, en de tientallen zzp-ers, een einde aan een stressvolle periode. En ook voor de circa honderdvijftig cliënten - voornamelijk ouderen - van het failliete Better Life komt er weer rust en zekerheid, nu ZonZorg en De Versterking de zorg en hulp hebben overgenomen.

Stress

Teeuwissen: ,,Het is heel heftig geweest. We hebben drie maanden op ons loon moeten wachten. Dat komt doordat wij altijd achteraf betaald krijgen. Niks nieuws hoor, komt omdat je nooit precies weet hoeveel uren je per vier weken werkt. Dus in januari krijg je loon over december, enzovoort. Nou ja, in de loop van januari kregen we al te horen dat er niet zou worden uitbetaald. Toen voelde ik al nattigheid.’’

En ze staat niet alleen. Veel collega’s bellen boos en verontrust met het kantoor, vertelt Teeuwissen: ,,Een paar dagen later bleek dat het bedrijf failliet zou gaan en dat er die maand dus helemaal niet zou worden uitbetaald. Ook in februari kwam er niets. Nu is het maart. Gelukkig heeft het UWV inmiddels twee maanden uitbetaald. Maar ik heb geld moeten lenen om mijn huur te kunnen betalen. Ik wilde helemaal niet lenen, hoor. Daar hou ik niet van, maar een kennis drong er op aan. En ik ben niet de enige. Het is verschrikkelijk geweest. Voor je het weet heb je een betalingsachterstand. Ik heb collega’s in tranen gezien.’’

Vervuild

Naast het gebrek aan inkomen, valt ook het gebrek aan informatie vanuit Better Life de medewerkers zwaar, vertelt Teeuwissen: ,,Ook de cliënten hebben er last van gehad. Die wisten niet waar ze aan toe waren. Een cliënt zag het niet meer zitten, wilde helemaal met de hulp stoppen. ’Dan maar een vervuild huis’, zei ze. Daar heb ik een stokje voor gestoken. ’Dat gaan we niet laten gebeuren’, heb ik haar gezegd.’’