Sinds mei 2015 is ze vaste bezoekster van het Hilversumse centrum voor mensen die leven met kanker. ,,Joh, ik vond het superspannend de eerste keer. Wie zitten er? Wat hoor je? Je hebt geen idee”, bekent ze. En lachend: ,,Maar het is me goed bevallen. Anders kwam ik nu niet meer, hè!”

Haar vriendin is voor het eerst. ,,Het voelt heel prettig. Iedereen komt meteen naar je toe”, vertelt ze later aan de houten tafel. De twee vrouwen ontmoetten elkaar bij fysiotherapie na een chemokuur. ,,Ik werd net kaal, zij kreeg weer haar”, vertelt de trouwe bezoekster, die anoniem wil blijven.

Bij Viore vindt ze steun en herkenning. ,,In de supermarkt duiken bekenden soms snel een ander pad in. Ze weten gewoon niet wat ze moeten zeggen. Hier vragen ze: je ziet er goed uit, voel je je ook goed? Ik kan hier praten over mijn opvliegers en het vocht vasthouden door de hormoontherapie.” De Hilversumse had al eerder borstkanker. ,,Bij de tweede keer dacht ik: ‘Nu doe ik het niet meer alleen’. Toen ben ik hier binnengestapt. De aanleiding is niet leuk, maar ik vind hier warmte. Het is een uitlaadklep.”

Vonken

Bij Viore ontstaan vriendschappen voor het leven, vertelt directeur Miranda van den Eijnden. ,,We hebben zelfs ons eerste Viore-bruidspaar. Twee nabestaanden van bezoekers lapten hier de ramen. De één de binnenkant, de ander de buitenkant. Je zag gewoon de vonken overspringen.” Het centrum is gevestigd in een voormalig laboratorium van ziekenhuis Tergooi. Toch is de inrichting huiselijk. ‘Het is geen zwaar huis, want de ziekte is al zwaar genoeg’, is het motto.

Wandelstokken

,,De tl-verlichting doen we nooit aan, want dat geeft zo’n ziekenhuissfeer. Niks is nieuw. Alles is hergebruikt. Overal zijn grapjes in verwerkt.”

Zo hangen in de garderobe omgekeerde wandelstokken als kapstokken. ,,Om je last aan op te hangen.” In nissen in de muur zijn stoelleuningen verwerkt. ,,Want we willen een steun in de rug zijn voor mensen.” De zitjes in het atelier zijn gemaakt van stapels misdrukken van een drukkerij. ,,Het symboliseert dat alles er mag zijn. Je hoeft het niet weg te moffelen. Hier mag je zijn wie je bent.”

Alle ruimtes ademen een eigen sfeer. In de stoere strandzaal houten strandhuisjes en een afbeelding van de zee over de volle breedte van de muur. De beautysalon met behandelstoel en massagetafel straalt juist luxe uit. Verse bloemen bij de entree.

Schok

Helemaal achterin een plek waar een kaars brandt als iemand is overleden. ,,Expres niet gelijk bij de ingang. We zijn een huis van leven. Maar als iemand overlijdt, gaat er een schok door het huis. Dat went nooit. Je raakt gesteld op mensen. Als er een koorlid in het ziekenhuis ligt, dan zingen ze die toe door de telefoon. Gaaf hè!”

Het centrum telt vijfduizend bezoeken per jaar. Te kiezen valt er uit zo’n 25 activiteiten als tuinieren, gespreks- en schrijfgroepen, zingen, voeding, ontspanning, bewegen en creativiteit. ,,Kijk, dit schilderij is gemaakt door een vorig jaar overleden bezoeker”, wijst ze naar een bonte paradijsvogel aan de muur. ,,Twee jaar lang kwam hij zowat elke dag. In het begin was zijn werk grijs en grauw en hij eindigde met dit kleurrijke werk.”

Vrouwenverwendag

Het barst bij Viore in Hilversum van de activiteit. Een greep uit de bezigheden.

Zaterdag 17 september is er Vrouwenverwendag. Van 11.00 tot 16.00 uur laten vrouwen met kanker zich in de watten leggen. Er zijn (beauty-)workshops, hapjes, drankjes en kramen. Vriendinnen, moeders en dochters mogen mee.

Maandag 26 september is er een voorlichtingsavond over uitgezaaide borstkanker. Getoond wordt de film ’Het boek is nog niet uit’. Sprekers zijn Jeanine Bomhof, medisch maatschappelijk werker van Tergooi en Daniëla Hahn, psychologe-seksuologe in het AVL met een eigen praktijk in Hilversum.

Elke vrijdag van 15.00 tot 17.30 uur is de Herensociëteit.

De complete agenda op: www.viore.org