De van oorsprong oer-Hollandse koekjesfabrikant Liga blijkt doorgeslagen in zuinigheid. Eén aardbei maakt genoeg aardbeienpoeder om tweehonderdeenendertig dozen met aardbeienliga’s van een roze laagje te voorzien. Daar kunnen de Chinezen nog wat van leren.

Nu blijkt dat het hartstikke legaal is om noedels met een vleugje kippenaroma kipnoedels te noemen, moeten we aan de slag. Neem een leesbril mee want de fabrikanten hebben de meeste ruimte op de verpakkingen al gebruikt voor plaatjes van sappige kipfilets of glimmende cranberries.

Het is ook wel even doorbijten, het percentage van het dienstdoende dure ingrediënt vinden we namelijk ver onder de lange stoet conserveringsmiddelen. Onderweg komen we de meest ingewikkelde namen tegen. Het doet me denken aan een proefwerk van mijn kwelgeest van weleer, hij doceerde Frans. Hoe mooier de woorden, hoe minder ik ze begreep. Voor de scrabbelaars onder ons zie ik wel kansen.

Gelukkig hebben wij Antoinette van Radar, zij onderzoekt, spreekt en ik geloof haar. Ik ben wel bang dat de doelgroep van haar programma minstens dezelfde leeftijd heeft als de lezer van deze krant. Geen vaste bezoekers van het schap met Ligakoeken en ook geen dagelijkse gebruikers van kipnoedels. Maar misschien wel van de perzikenyoghurt, zonder perzik.

Nu is de vraag, zijn we niet verbaasd en winkelen we gewoon door of zijn we net zo bewust als de voorraad supereten in de Gooise supermarkten doet vermoeden? Je zou denken dat wij het tot poeder gedestilleerd voedsel uit de fabriek niet pruimen. Toch ben ik bang dat er geen filevorming van lezende consumenten zal ontstaan in de supermarktgangen.

Beetje mengen, beetje liegen maar niet helemaal, cijfers klutsen of niet noemen, namen door elkaar gooien. Het is helemaal van nu. Echte aardbeien of poeders? Hoeveel ambtenaren van het Amsterdamse stadsdeel Oud-West zijn anti-minirok? Wat is het percentage Jihadi’s dat de boot naar Europa pakt? Marketing en politiek zijn uit hetzelfde hout gesneden. Liga ontmoet Wilders. Vanavond lieg ik, of lieg ik niet, weer vrolijk tegen onze kinderen dat het echt alleen maar beter kan worden in de wereld.